“Em Derminga Dörfche, do senn mir Dehemm”

Ussa Dorf lääbt von da Leit die hei wohne, on von deem wat se zu verzäähle hann. Et gebt Leit voar die es ussa Dorf nur et Plätz an dem se et Haus steh’n hann, en dem se wohne oora lääwe. Voar annere Leit, wie meich zum Bleistift, es et Dorf e echdet Geheischness. Wat es ussa Dorf vor deich ? Wie siehschd dau dat met da Heimat ? Wohnscht dau geere hei en Derminge orra es et dir egal ? Beschd dau e echta Derminga, welschd dau mol eena genn orra welschde nix wie fott, naus en die nächschd Stadt ? Allgebott froh eich meich wat et Dorflääwe so ausmacht. Et gebt jo net viel gurret hei Dehemm en ussem Dorf. Orra doch ? Die alde Geschäfte steehn schon lang’ leer on et gebt ach net viil Ärwwed bei uus. Frieha kunnde ussre Baure alleen das Dorf versorje. Dad alles, es längschd erum. Dodebbei hott et en ussem Dorf emol alles genn, wat ma gudd gebrauche kunnd. Kenne da noch die alt Backsteenfabrik, die Brauerei, die Butsch, de Zigarette Walter orra de Höll ? Do messe sich die Illinger nix enn’bille. Die erschd Worschd hott de Höll’ Wilhelm bei uus en Derminge gemacht. Wat horre mir frieha Baurre em Ott. Heit hann ma nur noch e groß’a Bann. Seid de Prima Markt zugemacht hott, hann ma kenn gräss’a Geschäft me em Dorf. Itze hann se noch verzäählt, dat die letschd Bank aach noch fottgett. Wat soll ma do mache ?

Derminge hat sich en da letschde Joohre veränn’ert. Wenn eich so doorch ussa Dorf spaziere, fällt ma off, dat nix me ess, wie et mol woar. Ussa alte Geschäfte hann zu gemacht on wo sellemols die Brauerei woar ham ma jetzt e großet Loch mette em Dorf. Verlor’ hann ma schon vill: die alt Schuul, die alt Miehl orra aach die erschd Kerch, von de Kathole, die hott sellemols de Kriiech geholl’. Die meischde Wertschafte hann längschd dicht gemacht. Schuhhannesse, de Wutze Walter on die Destille senn noch do on genn sich vill mieh, dat ma net verdoorschte. E haufe gurre Derminga senn gestorb, orra weggezoh, eefach nemme do. Jetzt gebt et em Dorf e haufe naue Leit on dodebai senn aach viel von Auswärts. Mir macht dat nix aus, et es doch Worschdegal wo die Leit herkomme. Die Zeirre wo jerret Haus noch e eichener Hausname hott, bebt’s nemme. Eich komme aus Zimmermichels, dat es do onne wo mol sellemols de Mazda Wagner woar. Mei Vadda hann se noch Zimmermichels Horst genannt. Meich rufe se schon nemme so. Die meischde saan Kleinfrank zu mir, obwohl ma dat jo garnet gefällt. Dat Dorf hat sich wie gesaat verännert. Do es nemme viel von dem wat mol frieher woar. Frieher hott jerra em Dorf de annere gut kannt’. Heit geehn se em Dorf an da vorbei on kenne deich nemme. Mei Oma hätt ma frieher an de Gewwel geschlaah, wenn eich net Gemorje orra Gundach gesaat hätt. Mir messe allegaare offpasse, dat net jerra sovill off sich selbschd guckt on de annere dodebai verlor gedd.

Wenn ma sich emol en de Park setzt, on e bissje en sich gedd, fällt enem off, wie dat Dorf von mol se mol annarschd genn ess. Eich komme em Park emma ent trääme. Dott em Park hott eich et erschde mol eena Getroonk, on ebbes merrem Määre gehatt. Sellemols senn ma allegare besoff vom Charly hemm. Do horre ma noch e gurret Dorflääwe en Derminge gehatt. Hann ma dat heit nemme ? Eich denke geere zereck an sellemols. Als Kennd hoora ma bei uus off da Hohl, orra off da Lachwies bess en die Puppe Fußballe orra aach e mol Cowboy on Indianer, owwe off da Leeh gespillt. Heit spille se jo liiewa am PC orra an da Konsole. Alles em Lääwe hatt sei Zeit. Mei’ Kennazeit es längschd erum on vorbei. Et ess am Enn emma dat wat ma drauss macht. Mir messe ussa Kenna gudd erziiehe on uusre Werte on Traditione weirra’ genn. Do dezu geheert aach, dat se leehre Dialekt se schwätze. Uussa Kenna messe nommo me die Schnessschwade wie dat emma scho’n bei uus Dehemm woar. Wenn ma net wolle, dat uusa Sprooch verlor’ gedd, messe ma se schwätze on weirra’ genn. Mir schwätze halt mett dem Herz’ am beschde !

Et gebbt en ussem Dorf noch vill gurret. Noch es neicht verlor ! Mir messe nur offpasse, dat ma et Ziel net aus de Aaue verliere. Mir messe die Leit mettholle on nomme me en dat Dorflääwe ennbenne. Do messe aach uusre Vereine helfe. Mir dierfe net nur immer an uus selbschd denke on gucke wo ma bleiwe. Wenn ma allegare anpacke, werdd em Dorf noch e haufe passiere. Gumol wat ma alles scheenes se biiete hann. Dat es neet grad we’nich ! E haufe äärisch scheene alte Haiser on Baute. Gumol die zwei Kerche, die een mette em Dorf on die anna off’m Gänseberch. Gumol et Finkerech orra die äärisch scheen Naadur. Gumol, dat alt Parrhaus orra aach die paar alte Baurrehaisser. Eich glaab, wenn ma e bissje me se schätze wesse wat ma werklich hann, werre ma aach nommol enga sessamme recke kenne. Mir messe uus eenfach an uusem Dorf feschd’halle on dran glääwe, dat et besser werd.

Wenn eich schon sieh’n wie die Leit met uusem Dorf on da scheen Naadur umgeehn. Do kreeschde die Grint. Do gebt eefach alles weggeschmess orra gabutt gemacht. Net se glääwe. Do fängt et schon mol aan. Mir messe off ussa Dorf me off’passe, dann gebt alles gudd! Eich män, et gebt jo genuch se duun. Es jo net so, als härre ma net genuch Ärwett em Dorf. So es et net, orra ? Ma hann awer aach vill scheene Sache em Dorf. Wenn ma sessamme setzte on feiere orra wenn ma sessamme senge on de Bier gudd schmackt. Dann kemmt manchmol so e werklich gurret Gefiehl e riwwa. Dann senn ma geere Dehemm em Derminga Dörfche. Dann, jo dann, dann senn mir echte Derminga !

Manchmol froh eich meich, wielang ma noch sessamme ussa Dorf feiere kenne?!? Et gebbt jo äärisch vill en Derminge se feiere: die Faasend, die Kerb, et Dorffeschd, de Weihnachtsmarkt on da hat noch jerra Verein sei eichener Buddick se mache. Frieha hott dat Dorf sesamme et Lääwe gefeiert. Do woar et egal wie’ vill ma offm Feschd verdient hott. Heit guckt ma schomol mee off de Geldbeitel orra die Vereinskass’. Off da anna Seit’ woar aach frieher net emma alles gudd, Die horre sellemols aach mol Huddel on Balawar die Micke. Et gedd äwwe nur wenn ma sessamme halle on de een dem anna helft, orra mett aanpackt. Gumol, der Huddel gedd net von allänn e fott. Mir messe luue, dat ma endlich mol denne NETTO doher kreen. Dann hann ma schon vill gewonn’. Gudd Eis hann ma jo scho’mol.

Manchmol hann eich ganz scheen die Flemm. Do kinnschde mem Knausse gehe die Wand renne ! Iwwerall nur Grääzkepp on Schaffschuhverstoppler. Do gebt’s e haufe Leit die hann noch keen Kohle wachse gesiehn, on mache graad se lääds off dicke Fiieß. Verstehsch’de, eich lääwe gerre dohei en Derminge. Dohei hann eich Laafe, fälle on offsteehn geleehrt. Dohei benn eich Dehemm ! Dohei lääwe mei Leit on mei Familich. Mir messe da Freeme hei em Dorf me helfe on gucke, dat et ne besser gedd. Wenn et meine Leit gudd gedd, gedd et aach mir gudd. Heer’ mol et es aach dei Dorf ! Et es net leicht als Dorfkennd se lääwe, orra ? Off da anna Seit’, wesse ma uus se wehre on kenne e haufe Stelle wo se deich net fenne duun. Die Zeirre wo ma uus met da Eppelborra orra da Wuschdwella gekloppt hann, senn längschd vorbei. Denne gedd et jo heit aach net vill besser. Wat mir e bissje verlor’ gett, es so e kleena Dorfpatriotismus. Jo, denne messt jerra von uus e bisje mee em Herz draan.

Gumol, mir hann so e scheened Dorf. Warum vergesse mir dat allgebott ? Wenn ma sessamme halle, wärre ma allegarre noch vill Spaß met’de’nanna hann. On dann lääft et aach nommol gudd em Dorf. Wenn ma Owends sessamme an da Thek’ steh’n on sessamme uussa Derminga Lied’che senge. Jo, dat es e Gefiihl, dat es ebbes äärisches. Dat senn mir, dohei em schennschde Dorf der Welt, em Derminga Dörfche. On wenn et eich emol nommo net so gudd gett, orra dir die Flemm hann, dann holle eefach die Glampfe orra die Gei e naus on senge so laut wie dir et nur kenne:

Man hat et faschd mette ins Saarland gebaut an Ill und Alsbach entlang, Ein Dorf, dessen Schöhnheit natürlicher Art, met em Kurort vergleiche ma kann. Ob Finkenrech, Denkmal, ob Steinrutschgebiet, Erholung on Ruhe ma fend, E Park mem e Golfplatz es aach noch do for  Mamme on Babbe on Kend.

Dat Herz unseres Dorfes, dat weiss jedes Kend, das es die Bierbrauerei, dort braut man schon lange nach altem Rezept das köstliche Schäfer -Bräu, Ein Heilwasser es es für alle em Ort, es jede Seele erquickt und jeden Anfang von Kummer und Schmerz schon gleich im Keime erstickt.

Geschäfte on Handwerker hamma genuch, auch Kirche on Schule senn do, E Zahnarzt, e Doktor , e Psychiater sogar mache Kranke sogleich werra froh, E Musik- on e Gesangsverein, der Akkordeon-Club für uns spielt, so dass ein jeder in unserem Ort im Musentempel sich fühlt.

Auch sportlich gesehen senn mir uff der Höh, ma biet hier verschiedenes aan, Ob Fußball, ob Handball, ob Brieftaubenzucht oder Tennis in der Näh von der Bahn. Es spürt ein jeder, der dieses Lied hört, dass leicht man sein Glück bei uns fend. En Derminge do es für alle gesorschd, für Mamme, Babbe und Kend.

Refrain:

Em Derminga Dörfche do senn mir dehemm, hier liebt ma es Läwe, hat selten die Flemm. On brauch ma ach manchmo e Schluck Alkohol, bei uus an der Ill fühlt jeder sich wohl.







2 Kommentare

  • kleinfrank

    Dankeschön !

  • Es ist beeindruckend zu lesen, wie tief verwurzelt du mit deinem Dorf und seiner Geschichte bist. Deine Worte spiegeln die Veränderungen wider, die im Laufe der Zeit eingetreten sind, und gleichzeitig betonen sie den unschätzbaren Wert der Traditionen, die uns geprägt haben.
    Libe Grüße,
    Andreas

Schreibe einen Kommentar

Deine E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht. Erforderliche Felder sind mit * markiert